అభినివేశం

ఇల జనులకు విన్నవించగ
గన్న నరుడు లేడు
కలకందని సుఖముల మరిగి
కబోదియైనాడు
సర్వం అభాసమని బోదింపగ
గ్రహింపకున్నాడు
మరణం దరి చేరకముందే
నశించుచున్నాడు

వీడి మనసు మారేదెప్పుడు?
వికలమైన మనీష స్వస్థపడేదెప్పుడు?

నైరాశ్యం నింగినంటినా
వైరాగ్యం పలుకరించినా
నే రాయక మానను
నా వచనం నా కవనం
నా కథనం నా మదనం
సత్యానికి సన్నిహిత్యమై
లోకుల అసురానికి అతిరీక్తమై
కనువిప్పు కలుగజేసి
స్నిగ్ధ సౌందర్యాన్ని సాధించేదాకా
నిరంతరంగా కొనసాగుతుంది
తుదిశ్వాస విడిచినా నుడికారమై
జిజ్ఞాసుల స్వరనాదమై...