తుఫాను

అలల ఆటుపోట్లకు ఆశలు సన్నగిల్లి

నావలు తీరంవైపు తిప్పుకొని లంగర్లువేసి

ఒట్టి చేతుల్తో తమ పూరిళ్ళు చేరారు బెస్తలు

దివి బద్దలయ్యిందేమో అన్నట్లుగా కుండపోత

ఉరుములు మెరుపులతో గగనం గర్జిస్తుంటే

నాతో తగవా నీకు అన్నట్లు సముద్రుని ఘోష

కురుస్తున్న పాక కింద మూలకి కూర్చొని

ఎదురుగున్న గుంటలో బిర బిర ఈదులాడుతున్న

బాతుల గుంపుని తదేకంగా చూస్తొంది అవ్వ!

కొంగు కప్పుకొని చినుకులనుండి తల పదిలమైంది..

కాని రగులుతున్న ఆకలిని ఎట్ల చల్లార్చేది,

సమర్తాడిన పిల్లని ఒకింటిదాన్ని ఎప్పుడుచేసేది,

కడలి పగబట్టిందేమో,దాని మీద పడి

బతుకుతున్నమని మేమంటే తెగ అలుసేమో..

ఆ బాతుకున్న స్వేచ్చ తమ బతుకులకెప్పుడో..

అని ఆలోచనల తుఫానులో అతలాకుతలమవుతుంది!