బాల్యం

కల్లలు ఎరుగని కమ్మని బాల్యం
అమ్మ ఒడిలో ఆనంద సమయం

అంతులేని ప్రశ్నల అమాయకపు మనీష
నాన్నకు రోజూ నేనిచ్చె సహనపు పరీక్ష

అల్లరి ఆటపాటలతో అలుపెరుగని వొళ్ళు
కథవినంది కునికేరాని రెప్పవాల్చని కళ్ళు

కోయిల కూతకు పోటీ కూతతో పెరట్లొకి నా పరుగు
పిల్లలకోడికి నేకూర్చొని గింజలువేసిన ఆ అరుగు

ఇరుగుపొరుగు పిల్లలతో గిల్లీకజ్జాలు
చిరుతిండ్లకోసం మారాంచేసిన రోజులు...

పరుగులిడే కాలాన్ని పాతెయ్యాలనిపిన్స్తుంది
బాల్యాన్ని తలచుకొంటే
ఆ కాలమే అక్కునచేర్చుకొన్నట్లుంటుంది
పసివారిని చూస్తుంటే

లౌక్యమెరుగని ఆ తాదాత్మ్యం
వయస్సుతో వచ్చిన వక్రబుద్ధుల్ని
ఎప్పుడూ ప్రశ్నిస్తూనే ఉంటుంది
అందుకే నాలో మానవత్వాన్ని
మేలుకొలిపి నిత్యచేతనంగావుంచే
బాల్యాన్ని మనస్సు కోరుతుంది