మల్లె పువ్వు

సందర్భం: నా చిన్నప్పుడు మా పెరట్లో పెద్ద మల్లె తీగ పందిరి కట్టి వుండేది. మా ఇంటి చుట్టుపక్కలవాళ్ళు మా దెగ్గర మల్లెపూలు కొనేవారు.మల్లెల కోసం వచ్చేవాళ్ళు వాటిని గెలికి మరి చూసి మొగ్గలు ఇవ్వమంటే అన్నీ విచ్చుకొన్నై ఇస్తారేంటి....పొద్దునకల్ల వాడిపోవా అని మొహం ఎబ్బెట్టుగా పెట్టేవారు. అందుకే మా అమ్మ జాగ్రత్తగా చూసి ఒక మాదిరిగా వున్న మొగ్గలే తెంచమని చెప్పేది.....ఆ సందర్భాన్ని గుర్తుచేసుకొని రాసింది......సాధారణంగా మనం మల్లె మొగ్గల్ని కూడా వాడుకగా పూలే అంటాం. కాని ఇక్కడ నేను రెంటికి మధ్య వ్యత్యాసాన్ని స్పృశించాను...

స్కూలునుండి వచ్చి వరండాలో సైకిల్ స్టాండు వెసినంతలో
ఆ శబ్దం విని కాబోలు...."ఒరే చిన్నా! పెరట్లోకెల్లి
దోసెడు మల్లె మొగ్గలు తెంచు.." అని అమ్మ కెకేసింది...
నేను రివ్వున వెల్లి మా పెరటి మల్లె తీగ పందిరి దగ్గరకు పోయి
కాసేపు చుట్టు తిరిగుతూ, ఒకోసారి కిందకు చేరి
మొగ్గలకోసం వెతుకుతూ అందినవాటిని తెంచుతున్నాను....
మధ్యలొ వికసించిన పువ్వులను చూసి చిరాకు,
మొగ్గలు తెంచుతుంటే ఇవ్వొకటి అడ్డు అని
ఆ చిరాకులో అప్పుడప్పుడు కొన్ని పువ్వులను కూడా
నిర్లక్షంగా తెంచి కింద పారేస్తున్నా,ఎలాగు పనికిరావుకదా అని

కాని ఎందుకో, సాయంకాలపు పొగ వెలుతురులో
నల్లని నేలపై నేను విసిరిపారేసిన నిండుగ విచ్చిన
ఒక మల్లె పువ్వు తెల్లగా నా వైపే చూస్తూ వెక్కిరిస్తూ
ఎగతాళిగా నవ్వుతున్నట్లనిపించింది
మొగ్గలు తెంచుతున్న నేను కాసేపు అలా
దాన్నే చూస్తూ అచేతనంగా నిలచిపోయా
మొగ్గలు తెంచడమాపి మెల్లగా నేలనున్న
పువ్వు వైపు రొండడుగులేసి దాన్నే
పరికిస్తూ పరిశీలిస్తూ కిందగు వంగా

పండిన ఆ విచ్చిన పువ్వు సువాసనలు భారంగా
నా ముక్కుపుటాలను తాకి నా మీద ఇలా కసిరాయి
"మీ మనుషులింతే! మొగ్గగావున్నప్పుడు మరచి
విచ్చుకున్న మమ్మల్ని వద్దంటూ దూరంగా విసిరేసి
కళ్ళే తెరువని మొగ్గల్ని కోసుకుపోతారు
పువ్వులెందుకు పూటలో పాడైపోతాయి
మొగ్గలే మేలనుకొంటారు
కాని మేము ఒకప్పుడు మొగ్గలమే!
అవునులే మీగురించి ఎవ్వరికి తెలియదని ,
అన్నీ తెలిసిన వాటిని వద్దని ఏమీ తెలియనిదాంట్లో
ఏదో మర్మం వుందని వ్యర్ధమైనవాటి కోసం వెంపర్లాడతారు"

ఇంతలో అమ్మ మళ్ళీ కెకేసింది,
"చిన్నా త్వరగా కానివ్వు, దోసెడు మొగ్గలు చాలు
మసకబారుతుంది స్నానం చేసి
ట్యూషన్ టైమవుతుంది రెడీ అవ్వు" అని
ఉలిక్కిపడి నేను లేచి అవునుకదా అనుకొంటూ
ట్యూషన్ కు వచ్చే అందమైన నాకు నచ్చిన
నేను సైటు కొట్టే పిల్ల గురించి ఆలొచిస్తూ
ఏమి ఎరుగనట్లు పువ్వును తొక్కేసాను
తొందరగా మొగ్గలు తెంచడంలో పడిపోయాను

ఇప్పుడనిపిస్తొంది...జ్ఞానాన్ని నిజాన్ని విస్మరించి
బంధాల చట్రంలో చిక్కుకొని రాజీ పడిపొయానని
మల్లెపువ్వు తల్లోకి పనికిరాకపోవచ్చు...
కానీ మొగ్గగా వున్నప్పుడు దాన్ని తెంచకపోవడం
నాదే తప్పేమో అనిపిస్తోంది!

కొంచం వివరంగా: అసలు మొగ్గ-పువ్వు కి నిజం-రాజీ అనే పదాలతో ఏం సంబంధం? వీడి analogy ఏంట్రా బాబూ బొత్తిగా విడ్డూరంగా అర్థంకాకుండా వుంది అని మీరనుకోవడంలో తప్పు లేదు. కాని నన్ను కొంచెం వివరంగా చెప్పనీయండి! simpleగా చెప్పాలంటే మనం ఏ టైం లో చేయాల్సిన పనులు ఆ టైంలో చేసెయ్యాలి.దీనివల్ల మనకి ఫలితం వుంటుంది or atleast పనికి సార్థకత దక్కుతుంది. Let me explain it with a real life example- మా classmates తో ఒక e-group వుంది. అక్కడ మేమందరం touchలో వుండొచ్చన్న ముఖ్యోద్దేశంతో మొదలెట్టాము. Ofcourse నేనందులో activeవె కాదులేండి. ఎందుకంటే college రోజుల్లో మన image అంత చండాలంగా వుండేది. అయితే ఒకసారి మొన్నీమధ్య సునామి వల్ల సంభవించినా నష్టానికి చలించిన మిత్రులు మా e-group ద్వార classmates అందరికీ email చేసి బాధితుల సహాయార్దమై funds collect చేద్దాం అని ఒక మంచి ఉద్దేశాన్ని వ్యక్తపరిచారు. రోజులు గడిచినా నేనైతే ఎటువంటి ప్రతిస్పందన చూడలేదు. మరి నేనెందుకు స్పందించలేదు అని మీరడగొచ్చు. ఇంతకముందు చెప్పినట్టు నేనసలు ఆ groupలో activeవే కాదు. ఇలా అని ఏమి సమర్థించుకోవట్లేదు. ఇక ఎప్పుడూ చలాకీగా వుండేవారు కూడా స్తబ్దంగా వున్నారు. అయితే వారు మరొ రకంగా సహాయ నిధి పంపివుండొచ్చు...లేక కొంత కాలానికి ఇచ్చివుండొచ్చు. కాని అవసరానికి సమయానికి వెంటేనే పంపే పైకం కొంచెమైనా సరిగ్గ ఉపయొగపడేదేమో. అంతా సద్దుమణిగాక ఎం చేసినా ఏం లాభం? దళారుల పాలవడం తప్పితే....
నేనిక్కడ నా classmates కొందరినో లేక మాకుమ్మడిగా అందరినో విమర్శించడానికి ఈ విషయాని ఉదహరించలేదు, అయ్యో అలా ఎలా ముభావంగా చలనంలేకుండా వున్నారండి అని మీ reaction వినడానికి కాదు ఈ ప్రస్తావన. ఆకలిగొన్నప్పుడు అన్నం పెడితే పుణ్యం అంతేగాని బిచ్చగాడినైనా ఆకలి లేనప్పుడు పిలిచి బిరియాని ఇచ్చినా తీసుకొని వాడి వెనక తిరిగే ఊర కుక్కకి పడేస్తాడు. మన స్పందన సమయానుచితంగ ఉండకపొతే అది వ్యర్థం. బూడిదెలో పోసిన పన్నీటితో సమానం. అందుకే మనం పలికే వాటికి చేసేపనులకు పొంతనవుందో లేదో ఆత్మ విమర్శ చేసుకొందాం.
ఇక నా మొగ్గ-పువ్వు:నిజం-రాజీ analogy కి వద్దాం.మల్లె మొగ్గగా వున్నప్పుడు తెంచితే సరిగ్గా వాటి అవసరసమయానికి కొంచం విచ్చి విచ్చుకోనట్లుగా సరైన స్థితిలో వుంటాయి. మొగ్గ పరిపక్వ సంపూర్ణ రూపమైన పువ్వు మనకి కావాల్సిన సమయానికి వాడిపోతుంది, కాని పరిపక్వత లేని మొగ్గే ఉపయోగపడుతుంది. అయితే ఇందులో పువ్వుదేమి తప్పులేదు. తప్పంతా మనదే. దాన్ని మొగ్గగా వున్నప్పుడే తుంచేబదులు మన మన పనులకి preference and priority ఇచ్చి అది వ్యర్థమయ్యేలా చేస్తాం. నిజం తెలిసినా రాజీ పడతాం.
Don't procrastinate things thinking them minute and of less significance. And also don't be overconfident of your abilities and intelligence. Time can fail you in anything and everything, it surpasses all human knowledge.