సమన్వయమా? లేక స్వాహా మన వ్యయమా? (విమర్శ)

"బతుకు తెరువు బాకు గుచ్చుకొని
భావుకత గాయపడుతూనే వుంటుంది
అయినా ఆశ చావదు"

అని అన్నాడొక యువకవి. కవుల విషయం ఏమో కాని, భారత క్రికెట్ జట్టుపై అభిమానుల ఆశలూ అంతే. ఆటకి ముందు ఎంతో తపనతో, ప్రార్థనలతో జట్టులోని సభ్యులకంటే అభిమానికే tension ఎక్కువ. అంత ప్రేరణ కలిగించే జట్టు...ఆట ముగిసాక అభిమాని మనసు కకావికలం....

"అలసిన కన్నుల కాంచేదేమిటి?
తొణకిన స్వప్నం,
తొలగిన స్వర్గం!
విసిగిన ప్రాణుల పిలిచేదెవ్వరు?
దుర్హతి, దుర్గతి,
దుర్మరి, దుర్మృతి!"

అనే శ్రీ శ్రీ కవితనద్దం పట్టినట్లు.

అయితే ఇక్కడొక చిన్న contrast వుంది...player కి supporter కి మధ్య-
"తొణకిన స్వప్నం" అభిమానిదే, అలాగే "తొలగిన స్వర్గం" కూడాను. అమాయకుడైన అభిమానికే "దుర్హతి, దుర్గతి", ఇంకా అభిమానం అర్ణవమైతే "దుర్మతి, దుర్మృతి" కూడా అభిమానికే గాని ఆటగానికి కాదు.

బురద పడితే తుడుచుకున్నంత తేలిగ్గా ఓటమిని మరిచే సమన్వయ జట్టు మనది. "సమన్వయం" తో ఉందిప్పుడు భరత జట్టు అనే స్టేట్మెంట్లిచ్చి, అభిమానం అనే మన వ్యయాన్ని ఒక్క మ్యాచ్ తో స్వాహా చేస్తుంది మరి. అదే మన టీం చతురత చరిత్ర!

అయ్యో! చెప్పడం మరిచా! ఇక్కడ రెండు team లు ఉన్నాయి. ఒకటి ప్లేయింగ్ అయితే మరొకటి నాన్ ప్లేయింగ్.... అదేనండి selection కమిటీ లేక తెర వెనుక "పెద్దలు".
ప్లేయింగ్ team లో ఉండాలంటే ఆటకంటే అధిక ప్రమాణాలు కొన్నున్నాయ్....

ట్రిక్కులో, జిమ్మిక్కులో
అనంతమైన అణాలో
లేక అధిక రుణాలో
రాజ'కీ'యమో లేక
రత్నాల పుత్రుడో...

ఇలాంటి పై అర్హతల్లో ఏదో ఒకటుండి అర-కొర ఆటవుంటే చాలు.... నాన్ ప్లేయింగ్ team గ్రీన్ సిగ్నల్ తో ప్లేయింగ్ team లోకి అడుగిడినట్లే!